Mama. Mom.

Wiem, że większość zaburzeń i chorób psychicznych jest dziedzicznych i dlatego zastanawiałam się, skad się to u mnie wzięło. Nigdy nie słyszałam o żadnym przypadku ChAD w mojej rodzinie. Nie słyszałam, co nie znaczy, że nikt nie był chory. Zaczęłam się przyglądać mojej mamie, ona wydawała mi się najbardziej podejrzana. I faktycznie, zauważyłam u niej duże zmiany nastroju. Czasem jest naburmuszona i zła na cały świat. Wiem, każdy tak ma. Ale ona czasem jest tak pobudzona, że, tak jak ja, zaczyna wydawać dużo pieniędzy. Przez kilka miesięcy może nie kupować nic, a później nagle kupuje sobie spodnie, pięć bluzek i buty. Do tego dzwoni do mnie, czy nie chcę czegoś z H&Mu. Mówi aż za dużo, samochód prowadzi dużo szybciej i gwałtowniej. Obawiam się, że oprócz tego ma paranoiczne zaburzenie osobowości, bo wszędzie widzi spiski przeciwko niej i naszej rodzinie. Dlatego nie mogę jej powiedzieć "Mamo, chyba jesteś chora psychicznie, zresztą tak jak ja. Zapomniałam ci powiedzieć." Już widzę, jak wychodzi z siebie i krzyczy, że ona jest całkowicie zdrowa i o co mi w ogóle chodzi. Teraz i tak jest lepiej niż kiedyś. Moja mama była jedną z głównych przyczyn, dla których cierpiałam na zaburzenia odżywiania jako nastolatka. O tym wiedziała, ale i tak jej zdaniem robiłam to, żeby zwrócić na siebie uwagę. A tak poza tym, to przecież normalnie jadłam. Moje kontakty z mamą zawsze były skomplikowane, może dlatego, że ona sama miała złe relacje z jej matką. W każdym razie, wydaje mi się, że mamy wiele wspólnego, chociaż ona o tym nie ma pojęcia.

I know that the most of mental disorders and illnesses are inherited and that's why I was wondering how did I get it. I have never heard about any case of bipolar disorder in my family. It doesn't mean nobody was ill. I started to observe my mom, she was the main suspect. And indeed, I noticed strong mood changes in her behaviour. Sometimes she's grumpy and angry for whole world. I know, everyone has the same. But sometimes she's so excited that she (like me) spends a lot of money. She can buy nothing for few months and then she buys trousers, five blouses and shoes in one day. Besides that, she calls me and asks if I want anything from H&M. She talks too much, she drives a car too fast. I'm afraid she's got paranoid personality disorder as well because she sees conspiracies everywhere against her and our family. That's why I can't tell her "Mom, I think you have a mental illness. So do I. I forgot to tell you about this." I can see how she's getting angry and yelling that she's absolutely fine and what am I talking about. But now it's better than before. My mom was one of the main reasons of my eating disorder when I was a teenager. She knew about that problem but in her opinion I was doing it because I wanted to be in the limelight. And besides that, I was eating "in the normal way". My relationships with mom were always complicated. Maybe because her relations with her mother were pretty bad. Anyway, I think I have a lot in common with her and she doesn't know about it.