Tak to już jest. This is the way it happens.

Ludzie różnie reagują. Zazwyczaj zmieniają do mnie nastawienie. Stają się bardziej współczujący albo ostrożni. Niepotrzebnie. Przyzwyczaiłam się do mojego F31, jest zrośnięte ze mna jak bliźniak syjamski. Nie jestem niebezpieczna. Nie mam halucynacji. Jestem poczytalna. A jednak mój lekarz rodzinny wciąż traktuje mnie jak dziecko. Nie wierzy, kiedy opowiadam o jakichś objawach, pyta, kiedy ostatni raz byłam u psychiatry, czy biorę leki. Nie traktuje mnie poważnie. Niestety, taka juz nasza mentalność- choroba psychiczna kojarzy nam się jedynie ze schizofrenią.

Musiałam nauczyć się radzić z moimi nastrojami. Czasem tylko przeraża mnie, że to już na całe życie. Że już zawsze tak będzie. Chciałabym kiedyś poczuć normalność, cieszyć się i smucić, kiedy mam powód. Przeszkadza mi w tym też fakt, że jestem okropną pacjentką- biorę leki nieregularnie, a później marudzę, że się źle czuję. Ostatnio zrobiłam się bardziej buntownicza, nie lubię czuć się uzależniona od pudełka tabletek. Żubr ma na to świetny argument- choruje na astmę i codziennie zażywanym lekom zawdzięcza normalne funkcjonowanie. Nie mógłby bez nich zyć. Tak już po prostu jest, trzeba się z tym pogodzić.

People react in different ways. They usually change their attitude. They become more sympathetic and careful. Unnecessarily. I've got used to my F31, it's grown together with me like a Siamese twin. I'm not dangerous. I don't have any hallucinations. I'm responsible. But my internist still treats me like a child. She doesn't believe me when I'm telling her about my symptoms, she only asks when was the last time when I was visiting my psychiatrist, she asks me if I am taking medicines. She doesn't treat me seriously. Unfortunately, this is our mentality- we unite a mental illness with schizophrenia.

I had to learn how to live with my moods. Only sometimes it frightens me that this is for whole my life, that it always be like that. I want to feel normal someday, be happy and sad when I have a reason. Being a horrible patient stops me from that- I take my medicines (fluoxetine and carbamazepine) irregularly and then I complain I'm feeling awful. Recently I became more rebellious, I don't like the feeling I'm dependent on pills. Zubr has got a point- he has an asthma and he owes the normal functioning to taking medicines everyday. He couldn't live without them. This is the way it happens, we have to handle this.